"Ik houd niet van rotzooi"
“Ik houd niet van rotzooi”
Wie in Ooltgensplaat woont moet hem haast wel kennen; Joop de Waal (68). Twee keer per dag trekt hij er op uit om zwerfafval op te ruimen in zijn woonplaats. Hij doet dat tijdens de wandelingen met zijn hondje, maar hij gaat ook regelmatig met de fiets op pad om grotere afstanden af te leggen. Zo’n rondje ‘rapen’ bestrijkt dan al snel een kilometer of 26 via Zuidzijde, Den Bommel, Langstraat en Kranendijk. Alle troep die hij vindt gaat mee in zijn tasjes. Wanneer deze te vol zijn maakt hij ze onderweg leeg in de containers van mensen van wie hij daar toestemming voor heeft. En daar drinkt hij dan soms ook even gezellig een kopje koffie.
Het troep ruimen zit er al in zo lang hij zich kan heugen, toch zeker al een jaar of tien. “Ik houd niet van rotzooi”, zegt hij daar eenvoudig over. “Toen ik nog werkte als operator hield ik ook mijn werkplek netjes.” En thuis? Ook daar wordt altijd opgeruimd. Wat wel eens tot gemopper bij zijn vrouw Corry leidt. “Maar als je eenmaal bezig bent kun je niet meer stoppen.” Plastic, blikjes en glas vindt hij buiten het meest. Ook gebroken glas, daarom gaan er altijd een veger en blik mee in de zijtassen tijdens de grotere schoonmaakrondes. Hij komt soms de gekste dingen tegen: “Ik vond laatst een kapotte paardendeken langs de weg. En ook een keer een kapot hobbelpaard in een sporttas.” Fietstunneltjes zijn een grote bron van vervuiling, omdat ze als hangplek worden gebruikt door jongeren. Aan het zicht onttrokken is het blijkbaar erg verleidelijk troep op de grond te gooien. Het gebied rondom het voetbalveld, de parkeerplaats aan de Dorpsweg en het strandje van De Plaet zijn De Waal een doorn in het oog. Hoe vaak hij ook opruimt, de troep blijft daar in hoog tempo terugkomen.
Een jaar of twee geleden sloot hij zich aan bij de groep (inmiddels Stichting) Schoon Goeree-Overflakkee. Via die stichting kreeg hij een afvalknijper, wat het rapen makkelijker en hygiënischer maakt. Af en toe doet hij naast zijn eigen opruim-activiteiten ook mee met de grotere gezamenlijke opruimacties van Schoon Goeree-Overflakkee. De plekken die Joop en de andere leden van de groep schoonmaken worden bijgehouden in de app ‘HelemaalGroen’. Goeree-Overflakkee bezet inmiddels de tweede plaats van de meeste schoongemaakte kilometers in Nederland. Alleen dit jaar werd al een kleine 9300 kilometer eiland schoongemaakt. Dat De Waal daar zijn steentje aan heeft bijgedragen spreekt voor zich. Persoonlijk nam hij bijna 1700 van die opgeruimde kilometers voor zijn rekening. Met die prestatie is hij de meest actieve (geregistreerde) zwerfafval-raper van Nederland! Dat wordt uiteraard gewaardeerd: ‘Goed bezig!’, krijgt hij regelmatig te horen van voorbijgangers. Stoppen zit er voor Joop nog lang niet in. “Als het zo niet meer gaat, ga ik gewoon verder met een rollator!”
Wil je ook helpen jouw eiland schoner te maken? Kijk dan hier: https://www.govoorelkaar.nl/hulpvragen/244153
Vrijwilliger bij A-Seal!
Vrijwilliger tussen de zeehonden! Vrijwilliger tussen de zeehonden! Stellendam - Toen Rob van Dijk na ruim 45 jaar werken als procesoperator met pensioen ging, maakte hij eerst een mooie cruise door het Middellandse Zeegebied met zijn vrouw. Daarna wilde hij niet stilletjes thuis zitten. Zijn vrije tijd vulde hij gedeeltelijk met onder meer tennis en biljarten. Overdag wilde hij toch ook graag nog wat doen. Zijn vrouw dacht daar hetzelfde over; op een dag kwam ze met een oproep voor vrijwilligers bij A Seal in Stellendam. Ze had al een afspraak gemaakt voor een kennismakingsgesprek en haar man ging mee. Tijdens de rondleiding zag mevrouw Van Dijk dat het werk met de zeehonden fysiek best zwaar was. Werken achter de receptie leek haar beter, maar daar was op dat moment niemand nodig. Toen –min of meer voor de grap- de technische dienst als alternatief aan haar werd voorgesteld zei meneer Van Dijk: “Hé, is dat niets voor mij?” Meneer Van Dijk begon zodoende als vrijwilliger bij de zeehondenopvang, mevrouw Van Dijk… niet. Inmiddels werkt Van Dijk al ruim 5 jaar in Stellendam als vrijwilliger. Minimaal twee keer per week is hij bezig met de standaardklussen als het spoelen van de filters, de meterstanden controleren en de hoeveelheid chloor bepalen. Maar het kan ook gebeuren dat hij even een boodschap tussendoor doet of het vuil wegbrengt. En wanneer er een fundering moet worden gemaakt onderaan de dijk doet hij dat ook, samen met de andere vijf mannen van de technische dienst. Toen mevrouw Van Dijk overleed ging hij na twee weken weer aan de slag. “De sociale contacten zijn heel fijn, de sfeer is goed, het is gezellig en je luistert naar elkaars problemen.” Juist door die betrokkenheid en steun van zijn collega’s bij A Seal viel hij niet in een zwart gat. Het meest geniet Van Dijk toch wel van de vrijlating van de zeehonden. Op zo’n dag rijdt hij vooruit naar het strand (meestal de Brouwersdam bij ’t Gorsje) om een stuk af te zetten met palen en touw. Op zonnige dagen komen er echt honderden mensen kijken en die moeten natuurlijk op gepaste afstand blijven. De zeehonden worden in de opvang ‘geschept’ in een rieten mand en zo naar het strand gereden. Degene die de zeehond financieel heeft ondersteund als adoptant mag het deksel van de mand open maken. Van Dijk telt af tot dat moment. “Het terugzetten van de dieren is uiteindelijk toch waar het om draait. Dat is écht het allermooiste.” Aan stoppen denkt hij dan ook helemaal niet: “Ik word in december 71 en ik ga door zo lang het kan!” Deel deze verhalen en inspireer anderen om ook te helpen! Facebook Twitter LinkedIn Whatsapp Forward
Lees het verhaal